Specjalne Strefy Ekonomiczne SEE w Chinach
Specjalne Strefy Ekonomiczne (SSE) w Chinach
Autor: Jacek Strzelecki
Wolność gospodarcza w Chinach jest administracyjnie ograniczona i sterowana. Są jednak takie miejsca, w których działalność gospodarcza zbliżona jest do standardów wolnorynkowych – to strefy rozwoju gospodarczego. Wybór spośród trzech ich typów zależy od celów biznesowych zagranicznego inwestora, a nie decyzji chińskiego urzędnika.
Łącznie wszystkich stref we wszystkich trzech kategoriach jest 74. Zagraniczny inwestor ma – z pewnymi wyjątkami – swobodę ich wyboru. Została ona zagwarantowana już na samym początku reform gospodarczych w 1978 roku przez ojca chińskich przemian – Deng Xiaopinga, który stwierdził wówczas, że „nieważne, czy kot jest biały, czy czarny, byleby łapał myszy”. Taka polityka gospodarcza miała na celu przyciągnięcie maksymalnie dużej liczby inwestorów z różnych branż. Trzydzieści lat reform pokazało, że założenie było słuszne. Obecnie rząd w Pekinie prowadzi politykę inwestowania zgodnie z wykorzystaniem właściwości naturalnych danego miejsca i w oparciu o proekologiczny cykl produkcyjny. Ponadto szczególną uwagę skupia na prowincjach położonych w głębi kraju, oferując potencjalnym inwestorom szereg przywilejów. W przypadku stref należy pamiętać, że choć są one do siebie pod wieloma względami podobne, to mają różnice prawne, organizacyjne oraz finansowe. Trzeba też wiedzieć, że raz przyjęta strategia gospodarcza dla stref nie jest stała. Średnio co dziesięć lat dostosowuje się ją do zmieniających się warunków rynkowych i konkurencji. A jeśli strefa jest specjalistyczna, rewizja koncepcji jej działania ma miejsce jeszcze częściej.
Specjalne strefy ekonomiczne
Według prawa chińskiego Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) (po chińsku jingji tequ, czyt. dzingdzi tche ćsi) to wydzielone terytorium państwa, na którego obszarze dla zagranicznych i lokalnych przedsiębiorców funkcjonują specjalne, ulgowe warunki gospodarcze, stwarzające dogodny klimat dla inwestycji. Preferencyjne traktowanie przejawia się w systemie ulg celnych, wizowych, dzierżawie gruntu, w sferze walutowej, warunków pracy oraz zatrudnienia. Obecnie na terytorium Chin istnieje pięć takich stref: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hainan. Mimo przyjętej zasady swobody wyboru, to na inwestycje w strefie ma szansę przede wszystkim ten inwestor, który: – oprócz kapitału wnosi technologię oraz nowoczesny system zarządzania;
– wykształci wykwalifikowaną kadrę;
– efektywnie wykorzysta zasoby naturalne;
– przestrzega i stosuje nowoczesne standardy ekologiczne;
– będzie otwarty na współpracę z lokalnym chińskim partnerem w biznesie.
W prawie chińskim nie ma jednego aktu prawnego dotyczącego SSE. Status, prawa i obowiązki inwestorów oraz organów zarządzających strefą reguluje blisko 30 aktów prawnych różnego rzędu. Dodatkowo lokalne parlamenty prowincji, w których są strefy, posiadają prawo wydawania własnych przepisów, z tym że wymagają one zatwierdzenia przez władze centralne w Pekinie. Mogą one inaczej ustalać ulgi w stosunku do tego, co gwarantuje prawo ogólnokrajowe.
Jak działają SSE?
Specjalne strefy ekonomiczne są to specyficzne jednostki administracyjno-gospodarcze, które względem innych obszarów Chin – w tym i prowincji – charakteryzują się dużą autonomią zarówno na gruncie gospodarczym, jak i politycznym. Stąd często przez ekspertów określane są jako regiony wewnętrzne. I trudno temu stwierdzeniu zaprzeczyć. Organem zwierzchnim dla wszystkich SSE jest Kancelaria Rady Państwowej ds. SSE. Do jej zadań należy opracowywanie wytycznych politycznych oraz nadzorowanie ich wykonania. Te wskazówki dla inwestorów są bardzo ważne, bowiem one wyznaczają trendy w rozwoju stref nie tylko na rok naprzód, ale na najbliższe 5-10 lat. W każdej z prowincji, w której są strefy, zadania Kancelarii realizuje Komitet ds. Zarządzania SSE, który sprawuje bieżący nadzór nad strefami poprzez opracowywanie planów rozwoju, rozpatrywanie i zatwierdzanie wniosków projektów inwestycyjnych oraz prowadzi rejestrację działań inwestycyjnych. Komitety mogą działać jako byty samodzielne lub wyodrębnione z organów władzy prowincji. Komitet decyduje w SSE o sprawach socjalnych, ochrony zdrowia, porządku publicznego, a także kulturalnych. Strefy od strony polityczno-administracyjnej mają władzę ustawodawczą (Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych), władzę wykonawczą (Rząd) oraz sądowniczą. Działają także organizacje partyjne i związki zawodowe. Nie jest niczym nadzwyczajnym, że na ich obszarze są rozlokowane bazy wojskowe.
Wjazd i wyjazd do stref podlega administracyjnej kontroli. Niektóre ze stref przypominają obszar pod ścisłym nadzorem z przejściami granicznymi i punktami kontroli (np. SSE Shenzhen). Podstawą przebywania i zamieszkiwania w strefie jest meldunek wydawany przez wydział do spraw wewnętrznych danego miasta, które nią zarządza. Organizacja działalności gospodarczej w każdej ze stref należy do Biura ds. Rozwoju. Do jego zadań należy także pośredniczenie między partnerem chińskim a zagranicznym w rozmowach biznesowych. Jeśli jakaś część strefy wyspecjalizowała się sektorowo, to może być ona oddana w odrębne władanie powołanemu do tego specjalnie organowi. Dla przykładu dzielnica Shenzhen – Shekou, ze względu na dużą koncentrację firm z branży zaawansowanych technologii, podlega Radzie Zarządu Rejonu, której skład tworzą urzędnicy lokalnych organów władzy. W takiej sytuacji instytucją właściwą do załatwiania wszelkich spraw przez inwestora jest właśnie ten organ.
Niewątpliwą zaletą SSE, z punktu widzenia zagranicznego inwestora, jest to, że w ich granicach tworzone są strefy celne, funkcjonujące poza obszarem celnym Chin z o wiele korzystniejszymi regulacjami prawnymi.
Strefa Pudong
Szanghaj od zawsze był i nadal jest kosmopolitycznym miastem. Mimo tego ani na samym początku przemian gospodarczych, ani też później nie utworzono w nim specjalnej strefy ekonomicznej. Miastu nadano jedynie specjalny status miasta-prowincji, a władzę lokalną wyposażono w zdolność kreowania własnej polityki podatkowej. Dopiero w 1990 roku Rada Państwowa utworzyła po wschodniej stronie rzeki, w dzielnicy Pudong. strefę rozwoju gospodarczego. Łączy ona w sobie zarówno cechy specjalnej strefy ekonomicznej, jak i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Na tle innych stref wyróżnia się rozwojem zaawansowanego przemysłu oraz rynku finansowego. To w tej części Szanghaju jest m.in. giełda i firmy z sektora hi-tech. Atrakcyjność miasta dodatkowo podnosi to, że jest ono jednym z czternastu nadmorskich miast otwartych ze strefą wolnocłową.
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego
Inny charakter mają 54 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego (SRT-G). Są one stworzone wyłącznie dla firm zagranicznych z sektora zaawansowanych technologii. Mogą być odrębnymi strefami lub też działać w ramach SSE. Ich organizacja jest podobna do SSE, z tą różnicą, że władze lokalne nie muszą uzyskiwać zgody władzy centralnej dla swoich decyzji, jeśli wartość inwestycji nie przekracza 30 mln dolarów. Są one zlokalizowane w największych miastach Chin. Również one posiadają zdolność prawodawczą pod warunkiem, że jest ona zorientowana na kształtowanie rozwoju nowoczesnych technologii. Podobnie jak w SSE, także władze SRT-G mogą ustanawiać własne przywileje prawne i podatkowe dla realizacji celów, dla których taka strefa została utworzona.
Strefy wolnocłowe
Największą otwartością pod każdym względem ze wszystkich trzech typów cieszą się strefy wolnocłowe. Jest ich w Chinach 14. Zostały one utworzone w miastach portowych wzdłuż całego chińskiego wybrzeża. Miastom w związku z tym nadano status nadmorskich miast otwartych. Koncepcja ich działalności została zaczerpnięta z idei stref wolnego handlu, gdzie inwestor zagraniczny ma swobodę w prowadzeniu handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. W chińskich strefach wolnocłowych obowiązuje reguła, że wolno robić wszystko to, czego nie zabrania prawo chińskie. Dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu. Strefy te są nadzorowane przez chiński urząd celny.
Plusy i minusy
Pogorszenie się ogólnej koniunktury w gospodarce chińskiej odbiło się też na działalności stref. Ze wszystkich trzech typów najgorzej znoszą to SSE. Eksperci podkreślają, że problem tkwi w ograniczonej z góry przestrzeni. W efekcie pociągnęło to za sobą wzrost kosztów dzierżawy ziemi. Również koszty siły roboczej wzrosły o 20%. Chiński robotnik nie widzi problemu przed migracją zarobkową nawet w odlegle regiony kraju, jeśli w nowym miejscu uzyska lepsze warunki płacy i pracy. W przypadku zaś pracowników wykwalifikowanych oczekiwania płacowe są jeszcze większe. Do pogorszenia sytuacji SSE przyczynia się deficyt surowców energetycznych, brak jednolitej regulacji prawnej dla SSE oraz – jak podkreślają inwestorzy zagraniczni – coraz większa biurokracja.
Ponadto dekoniunktura w gospodarce chińskiej oraz na świecie obnażyła też samych inwestorów w SSE. Okazało się, że duża ich część zainstalowała maszyny, urządzenia oraz technologie przestarzałe, o niskiej jakości oraz wydajności, opierające się głównie na pracy fizycznej robotnika. Rząd też raczej nie pomaga inwestorom w strefach SSE tak, jakby tego oni oczekiwali. Rozpoczęty w latach 90. program rozwoju zachodnich i centralnych regionów kraju zadziałał raczej przeciwko nim. Inwestorzy odkryli, że taniej siły roboczej jest tu pod dostatkiem, dostęp do zasobów energetycznych nieograniczony, a obszar działania jest znacznie większy i swobodniejszy niż w tradycyjnych miejscach. Ponadto cena energii jest stała i nie jest dyktowana przez producentów energii z Hongkongu – jak to ma miejsce w przypadku SSE w Shenzhen – a ustalana przez rząd centralny w Pekinie. Dlatego zachodnie rejony kraju stają się coraz bardziej atrakcyjne, co w efekcie podnosi konkurencję. Małe miasta, takie jak Liuzhou w Regionie Autonomicznym Guangxi, które dotychczas słyszały o inwestorach głównie z przekazów prasowych, dziś ogłaszają własne programy inwestycyjne i mogą wybierać spośród ofert, przeznaczając jednocześnie miliony dolarów na inwestycje w najnowszą infrastrukturę. Najlepiej zawirowania w chińskiej gospodarce znoszą strefy wolnocłowe i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Takie miasta jak Dalian czy Qingdao rozwijają się bez przeszkód, a wartość inwestycji bezpośrednich rośnie rocznie o kilkanaście procent. Rewizja rządowej strategii dla stref gospodarczych dokonana w ostatnich miesiącach wskazuje nowe trendy. Dziś dla rządu priorytetem są inwestycje przynoszące największą wartość dodaną oraz proekologiczne. Zarządcy stref modyfikują założenia prawne i ekonomiczne oraz opracowują nowe programy inwestorskie. Tym razem dobry inwestor, to taki, który nie tylko wniesie kapitał i technologię, ale będzie chciał się z nią podzielić z partnerem chińskim, a zwłaszcza z chińskim naukowcami. Nie oznacza to bynajmniej, że każdy inny inwestor nieposiadający najnowszej technologii oraz niebędący rekinem biznesu nie jest mile widziany. Należy jednak przed podjęciem decyzji rozpoznać dokładnie teren, by znaleźć taki obszar, w którym ten rodzaj działalności ma rację bytu. Gdyby nie udało się takiego znaleźć, to można działać w każdej strefie. Bo to inwestor ma swobodę decyzji. Mimo to trzeba się liczyć z tym, że preferowany będzie przede wszystkim inwestor branżowy (jeśli strefa się specjalizuje), a dla nas miejsce się znajdzie, o ile nasz biznesplan będzie miał wartość rynkową dla władzy lokalnej.
Źródło: Rynki24.pl
Autor: Jacek Strzelecki
Wolność gospodarcza w Chinach jest administracyjnie ograniczona i sterowana. Są jednak takie miejsca, w których działalność gospodarcza zbliżona jest do standardów wolnorynkowych – to strefy rozwoju gospodarczego. Wybór spośród trzech ich typów zależy od celów biznesowych zagranicznego inwestora, a nie decyzji chińskiego urzędnika.
Łącznie wszystkich stref we wszystkich trzech kategoriach jest 74. Zagraniczny inwestor ma – z pewnymi wyjątkami – swobodę ich wyboru. Została ona zagwarantowana już na samym początku reform gospodarczych w 1978 roku przez ojca chińskich przemian – Deng Xiaopinga, który stwierdził wówczas, że „nieważne, czy kot jest biały, czy czarny, byleby łapał myszy”. Taka polityka gospodarcza miała na celu przyciągnięcie maksymalnie dużej liczby inwestorów z różnych branż. Trzydzieści lat reform pokazało, że założenie było słuszne. Obecnie rząd w Pekinie prowadzi politykę inwestowania zgodnie z wykorzystaniem właściwości naturalnych danego miejsca i w oparciu o proekologiczny cykl produkcyjny. Ponadto szczególną uwagę skupia na prowincjach położonych w głębi kraju, oferując potencjalnym inwestorom szereg przywilejów. W przypadku stref należy pamiętać, że choć są one do siebie pod wieloma względami podobne, to mają różnice prawne, organizacyjne oraz finansowe. Trzeba też wiedzieć, że raz przyjęta strategia gospodarcza dla stref nie jest stała. Średnio co dziesięć lat dostosowuje się ją do zmieniających się warunków rynkowych i konkurencji. A jeśli strefa jest specjalistyczna, rewizja koncepcji jej działania ma miejsce jeszcze częściej.
Specjalne strefy ekonomiczne
Według prawa chińskiego Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) (po chińsku jingji tequ, czyt. dzingdzi tche ćsi) to wydzielone terytorium państwa, na którego obszarze dla zagranicznych i lokalnych przedsiębiorców funkcjonują specjalne, ulgowe warunki gospodarcze, stwarzające dogodny klimat dla inwestycji. Preferencyjne traktowanie przejawia się w systemie ulg celnych, wizowych, dzierżawie gruntu, w sferze walutowej, warunków pracy oraz zatrudnienia. Obecnie na terytorium Chin istnieje pięć takich stref: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hainan. Mimo przyjętej zasady swobody wyboru, to na inwestycje w strefie ma szansę przede wszystkim ten inwestor, który: – oprócz kapitału wnosi technologię oraz nowoczesny system zarządzania;
– wykształci wykwalifikowaną kadrę;
– efektywnie wykorzysta zasoby naturalne;
– przestrzega i stosuje nowoczesne standardy ekologiczne;
– będzie otwarty na współpracę z lokalnym chińskim partnerem w biznesie.
W prawie chińskim nie ma jednego aktu prawnego dotyczącego SSE. Status, prawa i obowiązki inwestorów oraz organów zarządzających strefą reguluje blisko 30 aktów prawnych różnego rzędu. Dodatkowo lokalne parlamenty prowincji, w których są strefy, posiadają prawo wydawania własnych przepisów, z tym że wymagają one zatwierdzenia przez władze centralne w Pekinie. Mogą one inaczej ustalać ulgi w stosunku do tego, co gwarantuje prawo ogólnokrajowe.
Jak działają SSE?
Specjalne strefy ekonomiczne są to specyficzne jednostki administracyjno-gospodarcze, które względem innych obszarów Chin – w tym i prowincji – charakteryzują się dużą autonomią zarówno na gruncie gospodarczym, jak i politycznym. Stąd często przez ekspertów określane są jako regiony wewnętrzne. I trudno temu stwierdzeniu zaprzeczyć. Organem zwierzchnim dla wszystkich SSE jest Kancelaria Rady Państwowej ds. SSE. Do jej zadań należy opracowywanie wytycznych politycznych oraz nadzorowanie ich wykonania. Te wskazówki dla inwestorów są bardzo ważne, bowiem one wyznaczają trendy w rozwoju stref nie tylko na rok naprzód, ale na najbliższe 5-10 lat. W każdej z prowincji, w której są strefy, zadania Kancelarii realizuje Komitet ds. Zarządzania SSE, który sprawuje bieżący nadzór nad strefami poprzez opracowywanie planów rozwoju, rozpatrywanie i zatwierdzanie wniosków projektów inwestycyjnych oraz prowadzi rejestrację działań inwestycyjnych. Komitety mogą działać jako byty samodzielne lub wyodrębnione z organów władzy prowincji. Komitet decyduje w SSE o sprawach socjalnych, ochrony zdrowia, porządku publicznego, a także kulturalnych. Strefy od strony polityczno-administracyjnej mają władzę ustawodawczą (Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych), władzę wykonawczą (Rząd) oraz sądowniczą. Działają także organizacje partyjne i związki zawodowe. Nie jest niczym nadzwyczajnym, że na ich obszarze są rozlokowane bazy wojskowe.
Wjazd i wyjazd do stref podlega administracyjnej kontroli. Niektóre ze stref przypominają obszar pod ścisłym nadzorem z przejściami granicznymi i punktami kontroli (np. SSE Shenzhen). Podstawą przebywania i zamieszkiwania w strefie jest meldunek wydawany przez wydział do spraw wewnętrznych danego miasta, które nią zarządza. Organizacja działalności gospodarczej w każdej ze stref należy do Biura ds. Rozwoju. Do jego zadań należy także pośredniczenie między partnerem chińskim a zagranicznym w rozmowach biznesowych. Jeśli jakaś część strefy wyspecjalizowała się sektorowo, to może być ona oddana w odrębne władanie powołanemu do tego specjalnie organowi. Dla przykładu dzielnica Shenzhen – Shekou, ze względu na dużą koncentrację firm z branży zaawansowanych technologii, podlega Radzie Zarządu Rejonu, której skład tworzą urzędnicy lokalnych organów władzy. W takiej sytuacji instytucją właściwą do załatwiania wszelkich spraw przez inwestora jest właśnie ten organ.
Niewątpliwą zaletą SSE, z punktu widzenia zagranicznego inwestora, jest to, że w ich granicach tworzone są strefy celne, funkcjonujące poza obszarem celnym Chin z o wiele korzystniejszymi regulacjami prawnymi.
Strefa Pudong
Szanghaj od zawsze był i nadal jest kosmopolitycznym miastem. Mimo tego ani na samym początku przemian gospodarczych, ani też później nie utworzono w nim specjalnej strefy ekonomicznej. Miastu nadano jedynie specjalny status miasta-prowincji, a władzę lokalną wyposażono w zdolność kreowania własnej polityki podatkowej. Dopiero w 1990 roku Rada Państwowa utworzyła po wschodniej stronie rzeki, w dzielnicy Pudong. strefę rozwoju gospodarczego. Łączy ona w sobie zarówno cechy specjalnej strefy ekonomicznej, jak i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Na tle innych stref wyróżnia się rozwojem zaawansowanego przemysłu oraz rynku finansowego. To w tej części Szanghaju jest m.in. giełda i firmy z sektora hi-tech. Atrakcyjność miasta dodatkowo podnosi to, że jest ono jednym z czternastu nadmorskich miast otwartych ze strefą wolnocłową.
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego
Inny charakter mają 54 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego (SRT-G). Są one stworzone wyłącznie dla firm zagranicznych z sektora zaawansowanych technologii. Mogą być odrębnymi strefami lub też działać w ramach SSE. Ich organizacja jest podobna do SSE, z tą różnicą, że władze lokalne nie muszą uzyskiwać zgody władzy centralnej dla swoich decyzji, jeśli wartość inwestycji nie przekracza 30 mln dolarów. Są one zlokalizowane w największych miastach Chin. Również one posiadają zdolność prawodawczą pod warunkiem, że jest ona zorientowana na kształtowanie rozwoju nowoczesnych technologii. Podobnie jak w SSE, także władze SRT-G mogą ustanawiać własne przywileje prawne i podatkowe dla realizacji celów, dla których taka strefa została utworzona.
Strefy wolnocłowe
Największą otwartością pod każdym względem ze wszystkich trzech typów cieszą się strefy wolnocłowe. Jest ich w Chinach 14. Zostały one utworzone w miastach portowych wzdłuż całego chińskiego wybrzeża. Miastom w związku z tym nadano status nadmorskich miast otwartych. Koncepcja ich działalności została zaczerpnięta z idei stref wolnego handlu, gdzie inwestor zagraniczny ma swobodę w prowadzeniu handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. W chińskich strefach wolnocłowych obowiązuje reguła, że wolno robić wszystko to, czego nie zabrania prawo chińskie. Dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu. Strefy te są nadzorowane przez chiński urząd celny.
Plusy i minusy
Pogorszenie się ogólnej koniunktury w gospodarce chińskiej odbiło się też na działalności stref. Ze wszystkich trzech typów najgorzej znoszą to SSE. Eksperci podkreślają, że problem tkwi w ograniczonej z góry przestrzeni. W efekcie pociągnęło to za sobą wzrost kosztów dzierżawy ziemi. Również koszty siły roboczej wzrosły o 20%. Chiński robotnik nie widzi problemu przed migracją zarobkową nawet w odlegle regiony kraju, jeśli w nowym miejscu uzyska lepsze warunki płacy i pracy. W przypadku zaś pracowników wykwalifikowanych oczekiwania płacowe są jeszcze większe. Do pogorszenia sytuacji SSE przyczynia się deficyt surowców energetycznych, brak jednolitej regulacji prawnej dla SSE oraz – jak podkreślają inwestorzy zagraniczni – coraz większa biurokracja.
Ponadto dekoniunktura w gospodarce chińskiej oraz na świecie obnażyła też samych inwestorów w SSE. Okazało się, że duża ich część zainstalowała maszyny, urządzenia oraz technologie przestarzałe, o niskiej jakości oraz wydajności, opierające się głównie na pracy fizycznej robotnika. Rząd też raczej nie pomaga inwestorom w strefach SSE tak, jakby tego oni oczekiwali. Rozpoczęty w latach 90. program rozwoju zachodnich i centralnych regionów kraju zadziałał raczej przeciwko nim. Inwestorzy odkryli, że taniej siły roboczej jest tu pod dostatkiem, dostęp do zasobów energetycznych nieograniczony, a obszar działania jest znacznie większy i swobodniejszy niż w tradycyjnych miejscach. Ponadto cena energii jest stała i nie jest dyktowana przez producentów energii z Hongkongu – jak to ma miejsce w przypadku SSE w Shenzhen – a ustalana przez rząd centralny w Pekinie. Dlatego zachodnie rejony kraju stają się coraz bardziej atrakcyjne, co w efekcie podnosi konkurencję. Małe miasta, takie jak Liuzhou w Regionie Autonomicznym Guangxi, które dotychczas słyszały o inwestorach głównie z przekazów prasowych, dziś ogłaszają własne programy inwestycyjne i mogą wybierać spośród ofert, przeznaczając jednocześnie miliony dolarów na inwestycje w najnowszą infrastrukturę. Najlepiej zawirowania w chińskiej gospodarce znoszą strefy wolnocłowe i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Takie miasta jak Dalian czy Qingdao rozwijają się bez przeszkód, a wartość inwestycji bezpośrednich rośnie rocznie o kilkanaście procent. Rewizja rządowej strategii dla stref gospodarczych dokonana w ostatnich miesiącach wskazuje nowe trendy. Dziś dla rządu priorytetem są inwestycje przynoszące największą wartość dodaną oraz proekologiczne. Zarządcy stref modyfikują założenia prawne i ekonomiczne oraz opracowują nowe programy inwestorskie. Tym razem dobry inwestor, to taki, który nie tylko wniesie kapitał i technologię, ale będzie chciał się z nią podzielić z partnerem chińskim, a zwłaszcza z chińskim naukowcami. Nie oznacza to bynajmniej, że każdy inny inwestor nieposiadający najnowszej technologii oraz niebędący rekinem biznesu nie jest mile widziany. Należy jednak przed podjęciem decyzji rozpoznać dokładnie teren, by znaleźć taki obszar, w którym ten rodzaj działalności ma rację bytu. Gdyby nie udało się takiego znaleźć, to można działać w każdej strefie. Bo to inwestor ma swobodę decyzji. Mimo to trzeba się liczyć z tym, że preferowany będzie przede wszystkim inwestor branżowy (jeśli strefa się specjalizuje), a dla nas miejsce się znajdzie, o ile nasz biznesplan będzie miał wartość rynkową dla władzy lokalnej.
Źródło: Rynki24.pl
Strefa Ekonomiczna NETDA. Nantong Economic-Technological Development Area.
Strefa ekonomiczna Netda zlokalizowana jest w Nantongu, w prowincji Jiangsu. Miasto Nantong leży przy ujściu rzeki Jangcy do Morza Wschodniochińskiego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta Nantong wynosiła 669 054. W Nantongu ze względu na klimat występują cztery charakterystyczne pory roku. Generalnie klimat jest łagodny. Miasto Nantong posiada bardzo dogodne połączenia drogowe i kolejowe z Szanghajem. Most łączący Nantong z Szanghajem i wpływa na wzrost atrakcyjności lokalizacyjnej tego miasta, uznawanego za jedno z wiodących w prowincji Jiangsu.
Jiangsu jest jedną z najbardziej rozwiniętych prowincji Chin. Pod względem PKB zajmuje drugie miejsce w Chinach, po prowincji Guangdong. Jiangsu graniczy od północy z prowincją Szantung, od zachodu z prowincją Anhui, oraz od strony południowej z prowincjami Zhejiang i Szanghaj. Prowincja leży na dolnym biegu pięciu rzek, a mianowicie, rzeki Jangcy, rzeki Huai, rzeki Yi oraz rzeki Su. Rzeka Jangcy przecina południową część prowincji. W Jiangsu na areale 102,6 tysięcy kilometrów kwadratowych, mieszka 77,245 miliona mieszkańców.
W Nantongu z powodzeniem rozwija się przemysł bawełniany, elektroniczny, spożywczy, chemiczny, jak i przemysł maszyn włókienniczych. Miasto Nantong znane jest ze stosunkowo niedrogiej lecz wykwalifikowanej siły roboczej. Jak wskazał dyrektor strefy ekonomicznej Netda, „prowincja Jiangsu słynie z najlepszej edukacji w Chinach, natomiast Nantong jest miastem wiodącym w tym zakresie w całej prowincji.”
W Nantongu, jak i w szczególności w strefie Netda, z powodzeniem rozwijany jest, między innymi, przemysł stoczniowy, inżynieria oceaniczna, produkcja sprzętu morskiego, nowoczesna energetyka, nowe materiały, produkty zdrowotne, medycyna, farmacja czy chemia. W strefie działalność gospodarczą prowadzi wiele znanych międzynarodowych przedsiębiorstw, jak np. GE Plastics, Ticona, Celanese, Cargill, Sandia Polymers，Toray Industries, Toray Polytech, SPC，Syngenta, Reilly Industries, Air Liquide, Pollrich, UGI-ETG, Toshiba, Polyplastics, Kureha Chemical, Teijin Limited, Dainippon Ink, Mitsubishi Rayon, Mitsubishi Gas Chemical, Oji Paper, Taiwan Synthetic Rubber Corp, Formosa Plastics, Arcelor-Kiswire, Novast Lab, Bio Engineering, Dongyang. W strefie tej funkcjonuje także polska firma Selena.
Strefa Ekonomiczna NETDA jest jedną z pierwszych, spośród 14 rządowych stref przemysłowych, które powstały w Chinach. Oferuje ona firmom wchodzącym na rynek chiński i pragnącym zlokalizować swoje inwestycje w Nantongu dostęp do kompletnej infrastruktury i szeregu udogodnień dla rozpoczęcia działalności biznesowej. Preferowanymi inwestycjami są projekty średnio- i długookresowe. Stefę NETDA charakteryzują względnie niskie koszty komparatywne działalności. Nantong posiada tytuł „the Best Manufacturing Site” ze wzglądu na dostęp do surowców naturalnych, bardzo dobrą infrastrukturę przemysłową i usługi logistyczne.
Zaletą Nantongu jest dobre zaplecze edukacyjne. Liczący 7,66 mln mieszkańców Nantong dostarcza na lokalny rynek 90% pracowników, dobrze wykształconych, pracowitych, których charakteryzuje niska mobilność, lojalność, skłonność do ciężkiej, i efektywnej pracy, a także umiejętność kooperacji. Oprócz szkół średnich i uniwersytetów, w regionie dostępne są centra kształcenia ustawicznego i doszkalania dla profesjonalistów, pragnących podnieść swoje umiejętności. Dominującymi specjalizacjami są kierunki chemiczno-farmaceutyczne, tekstylne, logistyczno-transportowe i handlowe.
Strefa NETDA oferuję dostęp do stabilnego rynku pracowników. Umożliwia firmom wynajem/dzierżawę w pełni wyposażonych mieszkań i akademików spośród specjalnie wyznaczonych budynków. Przedstawiciele strefy w materiałach informacyjnych przekonują, iż Nantong jako miejsce lokalizacji inwestycji na bardzo wiele zalet. Pierwszą z nich są niskie koszty pracy. Średnie wynagrodzenie to 2/3 stawki w stosunku do południowych miast prowincji Jiangsu i ½ w stosunku do Szanghaju. Liczba mieszkańców w wieku produkcyjnym wynosi 2,94 mln. Są to osoby wysoko zmotywowane. Corocznie 25 tys. maturzystów wstępuje na najlepsze chińskie uniwersytety, a znaczący odsetek absolwentów wraca później by zasilić rynek pracy w Nantongu. Ze względu na lokalny charakter pochodzenia pracowników współczynniki mobilności i fluktuacji są bardzo niskie.
Środowisko w Nantongu jest bardzo przyjazne dla mieszkańców. Region oferuje dostęp do 275 szpitali, jak i sieci międzynarodowych supermarketów. Region wolny jest od katastrof naturalnych takich jak powodzie, trzęsienia ziemi, susze. Przeważa łagodny klimat.
Firmy inwestujące ponad 10 mln USD w strefie mogą liczyć na wsparcie i możliwości skorzystania z systemu zachęt od lokalnego rządu. Inwestorzy mogą otrzymać około 7 mln RMB subsydiów i ziemię w niższej cenie, a także preferencje podatkowe.
Strefa NETDA jest świetnie skomunikowana siecią dróg ekspresowych i autostrad. Port w Nantong należy do Shanghai Shipping Center i jest jednym z 10 największych portów w Chinach, dobrze połączonym siecią kanałów, z rzeką Jangcy i morzem. Krajowe lotnisko Nantong Airport położone jest 16 km od strefy i oferuje przewóz osób i towarów. W odległości 85 km i 125 km położone są lotniska w Szanghaju. Miasto jest także bardzo dobrze skomunikowane gęstą siecią kolejową.
NETDA oferuje dostęp do dwóch stacji generujących parę pod ciśnieniem, darmowe przyłącze do systemu kanalizacji, audytowany system gospodarki odpadami, dostęp do gazu przemysłowego, międzynarodowe przyłącza teleinformatyczne, w tym system telewizji satelitarnej. Strefa Ekonomiczna NETDA szczyci się faktem, iż dysponuje nadwyżką energii elektrycznej pochodzącej z dwóch elektrowni o całkowitej mocy 680MW. Zarówno ceny energii, wody jak i gazu są bardzo atrakcyjne dla inwestorów. Strefa oferuje także darmowe przyłącze do zintegrowanego systemu oczyszczania wody
Opracowanie na podstawie informacji pozyskanej ze strefy Netda, w tym między innymi dokumentu:
Zhang-Wenchun Robert, “NETD国家级南通经济技术开发区 － Professional Industrial Park Introduction”, State-Level Nangtong Economic and Technological Development Area (NETDA) Investment Promotion Bureau.
Źródło: http://shanghai.trade.gov.pl
Jiangsu jest jedną z najbardziej rozwiniętych prowincji Chin. Pod względem PKB zajmuje drugie miejsce w Chinach, po prowincji Guangdong. Jiangsu graniczy od północy z prowincją Szantung, od zachodu z prowincją Anhui, oraz od strony południowej z prowincjami Zhejiang i Szanghaj. Prowincja leży na dolnym biegu pięciu rzek, a mianowicie, rzeki Jangcy, rzeki Huai, rzeki Yi oraz rzeki Su. Rzeka Jangcy przecina południową część prowincji. W Jiangsu na areale 102,6 tysięcy kilometrów kwadratowych, mieszka 77,245 miliona mieszkańców.
W Nantongu z powodzeniem rozwija się przemysł bawełniany, elektroniczny, spożywczy, chemiczny, jak i przemysł maszyn włókienniczych. Miasto Nantong znane jest ze stosunkowo niedrogiej lecz wykwalifikowanej siły roboczej. Jak wskazał dyrektor strefy ekonomicznej Netda, „prowincja Jiangsu słynie z najlepszej edukacji w Chinach, natomiast Nantong jest miastem wiodącym w tym zakresie w całej prowincji.”
W Nantongu, jak i w szczególności w strefie Netda, z powodzeniem rozwijany jest, między innymi, przemysł stoczniowy, inżynieria oceaniczna, produkcja sprzętu morskiego, nowoczesna energetyka, nowe materiały, produkty zdrowotne, medycyna, farmacja czy chemia. W strefie działalność gospodarczą prowadzi wiele znanych międzynarodowych przedsiębiorstw, jak np. GE Plastics, Ticona, Celanese, Cargill, Sandia Polymers，Toray Industries, Toray Polytech, SPC，Syngenta, Reilly Industries, Air Liquide, Pollrich, UGI-ETG, Toshiba, Polyplastics, Kureha Chemical, Teijin Limited, Dainippon Ink, Mitsubishi Rayon, Mitsubishi Gas Chemical, Oji Paper, Taiwan Synthetic Rubber Corp, Formosa Plastics, Arcelor-Kiswire, Novast Lab, Bio Engineering, Dongyang. W strefie tej funkcjonuje także polska firma Selena.
Strefa Ekonomiczna NETDA jest jedną z pierwszych, spośród 14 rządowych stref przemysłowych, które powstały w Chinach. Oferuje ona firmom wchodzącym na rynek chiński i pragnącym zlokalizować swoje inwestycje w Nantongu dostęp do kompletnej infrastruktury i szeregu udogodnień dla rozpoczęcia działalności biznesowej. Preferowanymi inwestycjami są projekty średnio- i długookresowe. Stefę NETDA charakteryzują względnie niskie koszty komparatywne działalności. Nantong posiada tytuł „the Best Manufacturing Site” ze wzglądu na dostęp do surowców naturalnych, bardzo dobrą infrastrukturę przemysłową i usługi logistyczne.
Zaletą Nantongu jest dobre zaplecze edukacyjne. Liczący 7,66 mln mieszkańców Nantong dostarcza na lokalny rynek 90% pracowników, dobrze wykształconych, pracowitych, których charakteryzuje niska mobilność, lojalność, skłonność do ciężkiej, i efektywnej pracy, a także umiejętność kooperacji. Oprócz szkół średnich i uniwersytetów, w regionie dostępne są centra kształcenia ustawicznego i doszkalania dla profesjonalistów, pragnących podnieść swoje umiejętności. Dominującymi specjalizacjami są kierunki chemiczno-farmaceutyczne, tekstylne, logistyczno-transportowe i handlowe.
Strefa NETDA oferuję dostęp do stabilnego rynku pracowników. Umożliwia firmom wynajem/dzierżawę w pełni wyposażonych mieszkań i akademików spośród specjalnie wyznaczonych budynków. Przedstawiciele strefy w materiałach informacyjnych przekonują, iż Nantong jako miejsce lokalizacji inwestycji na bardzo wiele zalet. Pierwszą z nich są niskie koszty pracy. Średnie wynagrodzenie to 2/3 stawki w stosunku do południowych miast prowincji Jiangsu i ½ w stosunku do Szanghaju. Liczba mieszkańców w wieku produkcyjnym wynosi 2,94 mln. Są to osoby wysoko zmotywowane. Corocznie 25 tys. maturzystów wstępuje na najlepsze chińskie uniwersytety, a znaczący odsetek absolwentów wraca później by zasilić rynek pracy w Nantongu. Ze względu na lokalny charakter pochodzenia pracowników współczynniki mobilności i fluktuacji są bardzo niskie.
Środowisko w Nantongu jest bardzo przyjazne dla mieszkańców. Region oferuje dostęp do 275 szpitali, jak i sieci międzynarodowych supermarketów. Region wolny jest od katastrof naturalnych takich jak powodzie, trzęsienia ziemi, susze. Przeważa łagodny klimat.
Firmy inwestujące ponad 10 mln USD w strefie mogą liczyć na wsparcie i możliwości skorzystania z systemu zachęt od lokalnego rządu. Inwestorzy mogą otrzymać około 7 mln RMB subsydiów i ziemię w niższej cenie, a także preferencje podatkowe.
Strefa NETDA jest świetnie skomunikowana siecią dróg ekspresowych i autostrad. Port w Nantong należy do Shanghai Shipping Center i jest jednym z 10 największych portów w Chinach, dobrze połączonym siecią kanałów, z rzeką Jangcy i morzem. Krajowe lotnisko Nantong Airport położone jest 16 km od strefy i oferuje przewóz osób i towarów. W odległości 85 km i 125 km położone są lotniska w Szanghaju. Miasto jest także bardzo dobrze skomunikowane gęstą siecią kolejową.
NETDA oferuje dostęp do dwóch stacji generujących parę pod ciśnieniem, darmowe przyłącze do systemu kanalizacji, audytowany system gospodarki odpadami, dostęp do gazu przemysłowego, międzynarodowe przyłącza teleinformatyczne, w tym system telewizji satelitarnej. Strefa Ekonomiczna NETDA szczyci się faktem, iż dysponuje nadwyżką energii elektrycznej pochodzącej z dwóch elektrowni o całkowitej mocy 680MW. Zarówno ceny energii, wody jak i gazu są bardzo atrakcyjne dla inwestorów. Strefa oferuje także darmowe przyłącze do zintegrowanego systemu oczyszczania wody
Opracowanie na podstawie informacji pozyskanej ze strefy Netda, w tym między innymi dokumentu:
Zhang-Wenchun Robert, “NETD国家级南通经济技术开发区 － Professional Industrial Park Introduction”, State-Level Nangtong Economic and Technological Development Area (NETDA) Investment Promotion Bureau.
Źródło: http://shanghai.trade.gov.pl
Specjalne Strefy Ekonomiczne ChRL
Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) – jest to wydzielone terytorium
państwa, na obszarze, którego dla zagranicznych i lokalnych
przedsiębiorców funkcjonują specjalne ulgowe warunki gospodarcze (ulgi w
systemie: celnym, dzierżawy gruntu, walutowym, wizowym oraz warunków
pracy i zatrudnienia), które stwarzają dogodny klimat dla inwestycji
kapitału zagranicznego.
Specjalne Strefy Ekonomiczne
Obecnie na terytorium ChRL istnieje 5 Specjalnych Stref Ekonomicznych (SSE). Trzy spośród nich: Shenzhen, Zhuhai i Shantou decyzją Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych z sierpnia 1980 roku ulokowane są w Prowincji Guangdong. Nieco później, we wrześniu 1980 roku na podstawie identycznej decyzji powstała kolejna SSE Xiamen w Prowincji Fujian. Piąta SSE – Prowincja Hainan – powstała w kwietniu 1988 roku na mocy decyzji 1 Sesji Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych 7 Kadencji.
Rządy lokalne SSE posiadają znacznie większe kompetencje w sprawach gospodarczych. Niezależnie o regulacji ustalanych na szczeblu państwowym SSE oferują inwestorom swoistego rodzaju preferencyjne traktowanie.
Okres pomiędzy 1980 a 1985 rokiem był tzw. fazą początkową istnienia Specjalnych Stref Ekonomicznych, w którym rozwój gospodarczy nastawiony był jedynie na produkcję proeksportową. Począwszy od 1996 roku rozpoczął się etap „udoskonalania”, w którym różne gałęzie przemysłu ulegały restrukturyzacji, głównie w zakresie przechodzenia od produkcji opartej na zaangażowaniu dużej liczby siły roboczej do zaawansowanych technologii, przemysłu opartego na wysokim wskaźniku wartości dodanej oraz dobrego poziomu sfery usług.
Specjalne Strefy Ekonomiczne działają jako eksperymentalna i pokazowa baza chińskiej gospodarki.
Strefy Rozwoju Technologiczno-Gospodarczego
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego powstały w miastach otwartych w celu stworzenia doskonałych warunków dla środowiska inwestycyjnego z założeniem przyciągania coraz większej ilości inwestycji zagranicznych i najnowszych technologii. Podobnie jak SSE strefy te mają prawo tworzenia własnych regulacji prawnych w zakresie działalności gospodarczej z preferencyjnym ukierunkowaniem na rozwój i wdrażanie intensywnych technologii. Władze lokalne posiadają prawo samodzielnej akceptacji projektów inwestycyjnych nie przekraczających wartości USD 30 mln.
Na mocy odrębnych decyzji Rady Państwowej ChRL w latach 1984 – 1993 powstały 32 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego w swym charakterze zbliżone do systemu organizacyjnego SSE. Obecnie jest ich 54.
Specyficzny charakter oraz specjalne prawa posiada powstała decyzją Rady Państwowej ChRL we wrześniu 1990 roku strefa, zwana „Nową strefą rozwoju Pudong” (Shanghai).
W Chinach poza ww. strefami istnieją również strefy: Wolnocłowe; Państwowe Strefy Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii; Połączone Gospodarcze Strefy Graniczne oraz Strefy Produkcji Eksportowej.
Strefy Wolnocłowe
Strefy wolnocłowe powstały jako strefy gospodarcze zatwierdzone przez Rząd ChRL i nadzorowane przez Urząd Celny w celu prowadzenia działalności w obrocie handlu zagranicznego i obsługi celnej, przystosowane do obowiązujących praktyk międzynarodowych. Są zbliżone w swoim charakterze do (światowych) stref wolnego handlu, w których inwestorom zagranicznym zezwala się na prowadzenie handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. Strefach tych dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu i inne „wolności”, z wyjątkiem tych, które są zabronione przez Państwo. Strefy celne są ze wszystkich otwartych stref najbardziej otwartymi strefami w Chinach, są najbardziej elastyczne w zakresie funkcjonujących mechanizmów. Obecnie w Chinach istnieje 15 stref celnych.
Strefy Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii
Jednak faktycznie status prawny wszystkich stref oparty jest o założenia organizacyjne Specjalnych Stref Ekonomicznych z niewielkimi jedynie rozbieżnościami wynikającymi z regionalnej specyfiki prawnej.
Wkład wszystkich modeli specjalnych stref ekonomicznych w rozwój handlu zagranicznego ChRL w znacznej mierze przewyższa ich „wkład” w rozwój społeczny i przemysłowy.
Dla przykładu podkreślić należy, iż w 1995 roku łączna wartość obrotów handlu zagranicznego jedynie tych pięciu Specjalnych Stref Ekonomicznych wyniosła USD 55 mld, co stanowiło ok. 20% całości obrotów handlu zagranicznego ChRL. W strefach tych zarejestrowanych było ca’ 40 tys. przedsiębiorstw z kapitałem zagranicznym, co stanowiło 15% wszystkich tego typu przedsiębiorstw funkcjonujących w Chinach. Zainwestowany w SSE kapitał zagraniczny wynosił wówczas USD 20 mld, co stanowiło ok. 12 % wszystkich bezpośrednich inwestycji zagranicznych w skali całego kraju.
W innych strefach ekonomicznych powstało wówczas ok. 15 tys. przedsiębiorstw z inwestycjami zagranicznymi. Tylko w samej strefie Pudong (Shanghai) naliczono ca’ 4 tys. tego typu przedsiębiorstw. Łączna kwota eksportu tych stref wyniosła ponad USD 10 mld, co stanowiło 7% łącznej wartości eksportu ChRL, w tym Pudong – USD 3 mld. Produkcja przemysłowa brutto wyniosła USD 30 mld – w tym Pudong ok. USD 8 mld, co stanowiło 3% łącznej wartości produkcji ChRL.
Główne cechy chińskich Specjalnych Stref Ekonomicznych
- Samodzielny rozwój gospodarczy na zasadach gospodarki rynkowej.
- Bazowanie jedynie na kapitale i inwestycjach zagranicznych. Ta zasada jest stale deklarowana lecz jej wprowadzenie w życie do chwili obecnej nie zostało zrealizowane.
Np. w latach 80-tych XX wieku w Shenzhen dotacje z budżetu państwa wyniosły 10% całości inwestycji; środki pochodzące z resortów państwowych i szczebla prowincji oraz przedsiębiorstw chińskich – 7%; akumulacja środków strefy – 37%; kredyty wewnętrzne – 22%; inwestycje zagraniczne – 24%.
- Stworzenie nowoczesnego przemysłu - jako główny priorytet istnienia SSE (do 1989 roku Chiny praktycznie dopuszczały wszystkie inwestycje zagraniczne w SSE).
- Proeksportowe ukierunkowanie przemysłu, szeroki import surowców.
Główne problemy funkcjonowania Specjalnych Stref Ekonomicznych
Główne problemy funkcjonowania Specjalnych Stref Ekonomicznych to:
- Zdecydowana większość inwestycji zagranicznych tj. ok. 80% ich łącznej wartości, ulokowanych w Specjalnych Strefach Ekonomicznych, to inwestycje z Hongkongu. Inwestycje korporacji ponadnarodowych zdolnych do uruchomienia potężnych zakładów produkcyjnych wyposażonych w najnowsze technologie jak dotychczas kierowane są do innych regionów Chin. Właśnie z tym faktem związana jest mniejsza, niż średnio w skali całych Chin, wielkość inwestycji zagranicznych w jedno przedsiębiorstwo.
- Stosunkowo niski poziom wdrażanych w te przedsiębiorstwa technologii zagranicznych, niskie kwalifikacje chińskiej siły roboczej i oraz niewystarczająca ilość specjalistów,
- Wzrost kosztów dzierżawy ziemi i najmu siły roboczej, wpływające negatywnie na tempo napływu inwestycji zagranicznych (uruchomienie i utrzymanie przedsiębiorstwa JV w Specjalnej Strefie Ekonomicznej kosztuje średnio 5 razy drożej niż w innych, wewnętrznych regionach ChRL),
- Biurokratyczne przeszkody i utrudnienia w toku organizacji przedsiębiorstwa JV,
- Deficyt surowców i energii elektrycznej,
- Bark ujednoliconej ustawy o działalności Specjalnych Stref Ekonomicznych,
- Nadużycia ze strony inwestorów: chińskie organizacje zaniżają wartość majątku i mienia państwowego, przekazywanego nowo powstającym przedsiębiorstwom JV, a inwestorzy zagraniczni do 90% wartości inwestycji wnoszą w postaci wyposażenia (zazwyczaj przestarzałego, z odzysku lub o niskiej jakości) po znacznie zawyżonych cenach; kwitnie wyzysk siły roboczej w przedsiębiorstwach JV, a ponad 60% tych przedsiębiorstw uchyla się od płacenia podatków,
- W ciągu ostatnich dwóch lat zaczęto odnotowywać odpływ kapitału ze Specjalnych Stref Ekonomicznych do innych regionów Chińskiej Republiki Ludowej. Władze SSE nają nadzieję na zahamowanie w najbliższej przyszłości tego procesu tworząc bardziej przyjazny klimat inwestycyjny poprzez rozszerzenie zakresu regulacji rynkowych, rozwoju infrastruktury itp.
Perspektywy rozwoju Specjalnych Stref Ekonomicznych
Specyficzny status jaki posiadają Specjalne Strefy Ekonomiczne Chińskiej Republiki Ludowej dał możliwość tym strefom osiągnięcia znaczących sukcesów na tle wewnętrznych regionów Chin. W strefach tych znacznie szybciej niż w wewnętrznych regionach Chin rośnie zatrudnienie, poziom życia oraz kwalifikacje urzędników i robotników. Można stwierdzić, że strefy stały się swojego rodzaju unikalną szkołą współczesnego zarządzania gospodarką.
W latach 80-tych działalność Specjalnych Stref Ekonomicznych dała możliwość Chińskiej Republice Ludowej pozostania przy gospodarce planowej, zdobycia nowych doświadczeń w dziedzinie współpracy z rynkiem światowym, ich działalność stymulowała również przebudowę organizacji handlu zagranicznego kraju oraz reformę systemu gospodarczego. Obecnie, wg opinii wielu działaczy gospodarczych, naukowców i ekonomistów ChRL, Specjalne Strefy Ekonomiczne w znaczny stopniu utraciły swoją wiodącą pozycję w systemie gospodarki, natomiast praktyka i metody działania zdecydowanie wymagają gruntownego „odświeżenia”.
Przyszłość SSE ostatnio stała się przedmiotem dyskusji. ChRL stała się członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO). Jednym z warunków członkostwa Chin w WTO było wprowadzenie zasady równości warunków handlowych na terytorium całych Chin co przyczyniło się do konieczności wprowadzenia korekty prawnej statusu Specjalnych Stref Ekonomicznych.
W ostatnim czasie, w zakresie udzielania ulg inwestorom zagranicznym władze chińskie coraz częściej przychylają się do przechodzenia „od zasady terytorialnej do zasady branżowej”. Szereg ekspertów chińskich krytykuje zasadę udzielenia szczególnych gospodarczych, a częściowo i politycznych, warunków temu lub innemu terytorium, rozpatrując je jako podstawę regionalnego lobbyzmu i zagrożenie dla spójności i jednolitości rynku wewnętrznego. Regiony wewnętrzne Chin także krytykują szczególny status SSE, żądając porównywalnych z nadmorskimi prowincjami ulg, co faktycznie jest nie do przyjęcia przez władze centralne.
W tych warunkach Kierownictwo Chińskiej Republiki Ludowej, podtrzymując niezmienność głównych założeń polityki państwa wobec SSE, zmuszone jest pójść na określone korekty, znoszące niektóre ulgi (na razie jedynie te, które nie dotyczą inwestorów zagranicznych). Jednakże, sprawa możliwości pogodzenia istnienia liczebnych pod względem ludności i terytorialnie dużych Specjalnych Stref Ekonomicznych z podstawowymi złożeniami gospodarki rynkowej w dalszym ciągu pozostaję na porządku dziennym.
Wykaz Specjalnych Stref Ekonomicznych
( Stref Rozwoju Technologiczno - Gospodarczego; Stref Wolnocłowych; Państwowych Stref Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii; Połączonych Gospodarczych Stref Granicznych oraz Stref Produkcji Eksportowej )
• Hainan Special Economic Zone
• Shantou Special Economic Zone
• Shenzhen Special Economic Zone
• Xiamen Special Economic Zone
• Zhuhai Special Economic Zone
Źródło: nieistniejąca strona PolandGuangzhou.com
Specjalne Strefy Ekonomiczne
Obecnie na terytorium ChRL istnieje 5 Specjalnych Stref Ekonomicznych (SSE). Trzy spośród nich: Shenzhen, Zhuhai i Shantou decyzją Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych z sierpnia 1980 roku ulokowane są w Prowincji Guangdong. Nieco później, we wrześniu 1980 roku na podstawie identycznej decyzji powstała kolejna SSE Xiamen w Prowincji Fujian. Piąta SSE – Prowincja Hainan – powstała w kwietniu 1988 roku na mocy decyzji 1 Sesji Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych 7 Kadencji.
Rządy lokalne SSE posiadają znacznie większe kompetencje w sprawach gospodarczych. Niezależnie o regulacji ustalanych na szczeblu państwowym SSE oferują inwestorom swoistego rodzaju preferencyjne traktowanie.
Okres pomiędzy 1980 a 1985 rokiem był tzw. fazą początkową istnienia Specjalnych Stref Ekonomicznych, w którym rozwój gospodarczy nastawiony był jedynie na produkcję proeksportową. Począwszy od 1996 roku rozpoczął się etap „udoskonalania”, w którym różne gałęzie przemysłu ulegały restrukturyzacji, głównie w zakresie przechodzenia od produkcji opartej na zaangażowaniu dużej liczby siły roboczej do zaawansowanych technologii, przemysłu opartego na wysokim wskaźniku wartości dodanej oraz dobrego poziomu sfery usług.
Specjalne Strefy Ekonomiczne działają jako eksperymentalna i pokazowa baza chińskiej gospodarki.
Strefy Rozwoju Technologiczno-Gospodarczego
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego powstały w miastach otwartych w celu stworzenia doskonałych warunków dla środowiska inwestycyjnego z założeniem przyciągania coraz większej ilości inwestycji zagranicznych i najnowszych technologii. Podobnie jak SSE strefy te mają prawo tworzenia własnych regulacji prawnych w zakresie działalności gospodarczej z preferencyjnym ukierunkowaniem na rozwój i wdrażanie intensywnych technologii. Władze lokalne posiadają prawo samodzielnej akceptacji projektów inwestycyjnych nie przekraczających wartości USD 30 mln.
Na mocy odrębnych decyzji Rady Państwowej ChRL w latach 1984 – 1993 powstały 32 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego w swym charakterze zbliżone do systemu organizacyjnego SSE. Obecnie jest ich 54.
Specyficzny charakter oraz specjalne prawa posiada powstała decyzją Rady Państwowej ChRL we wrześniu 1990 roku strefa, zwana „Nową strefą rozwoju Pudong” (Shanghai).
W Chinach poza ww. strefami istnieją również strefy: Wolnocłowe; Państwowe Strefy Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii; Połączone Gospodarcze Strefy Graniczne oraz Strefy Produkcji Eksportowej.
Strefy Wolnocłowe
Strefy wolnocłowe powstały jako strefy gospodarcze zatwierdzone przez Rząd ChRL i nadzorowane przez Urząd Celny w celu prowadzenia działalności w obrocie handlu zagranicznego i obsługi celnej, przystosowane do obowiązujących praktyk międzynarodowych. Są zbliżone w swoim charakterze do (światowych) stref wolnego handlu, w których inwestorom zagranicznym zezwala się na prowadzenie handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. Strefach tych dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu i inne „wolności”, z wyjątkiem tych, które są zabronione przez Państwo. Strefy celne są ze wszystkich otwartych stref najbardziej otwartymi strefami w Chinach, są najbardziej elastyczne w zakresie funkcjonujących mechanizmów. Obecnie w Chinach istnieje 15 stref celnych.
Strefy Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii
Jednak faktycznie status prawny wszystkich stref oparty jest o założenia organizacyjne Specjalnych Stref Ekonomicznych z niewielkimi jedynie rozbieżnościami wynikającymi z regionalnej specyfiki prawnej.
Wkład wszystkich modeli specjalnych stref ekonomicznych w rozwój handlu zagranicznego ChRL w znacznej mierze przewyższa ich „wkład” w rozwój społeczny i przemysłowy.
Dla przykładu podkreślić należy, iż w 1995 roku łączna wartość obrotów handlu zagranicznego jedynie tych pięciu Specjalnych Stref Ekonomicznych wyniosła USD 55 mld, co stanowiło ok. 20% całości obrotów handlu zagranicznego ChRL. W strefach tych zarejestrowanych było ca’ 40 tys. przedsiębiorstw z kapitałem zagranicznym, co stanowiło 15% wszystkich tego typu przedsiębiorstw funkcjonujących w Chinach. Zainwestowany w SSE kapitał zagraniczny wynosił wówczas USD 20 mld, co stanowiło ok. 12 % wszystkich bezpośrednich inwestycji zagranicznych w skali całego kraju.
W innych strefach ekonomicznych powstało wówczas ok. 15 tys. przedsiębiorstw z inwestycjami zagranicznymi. Tylko w samej strefie Pudong (Shanghai) naliczono ca’ 4 tys. tego typu przedsiębiorstw. Łączna kwota eksportu tych stref wyniosła ponad USD 10 mld, co stanowiło 7% łącznej wartości eksportu ChRL, w tym Pudong – USD 3 mld. Produkcja przemysłowa brutto wyniosła USD 30 mld – w tym Pudong ok. USD 8 mld, co stanowiło 3% łącznej wartości produkcji ChRL.
Główne cechy chińskich Specjalnych Stref Ekonomicznych
- Samodzielny rozwój gospodarczy na zasadach gospodarki rynkowej.
- Bazowanie jedynie na kapitale i inwestycjach zagranicznych. Ta zasada jest stale deklarowana lecz jej wprowadzenie w życie do chwili obecnej nie zostało zrealizowane.
Np. w latach 80-tych XX wieku w Shenzhen dotacje z budżetu państwa wyniosły 10% całości inwestycji; środki pochodzące z resortów państwowych i szczebla prowincji oraz przedsiębiorstw chińskich – 7%; akumulacja środków strefy – 37%; kredyty wewnętrzne – 22%; inwestycje zagraniczne – 24%.
- Stworzenie nowoczesnego przemysłu - jako główny priorytet istnienia SSE (do 1989 roku Chiny praktycznie dopuszczały wszystkie inwestycje zagraniczne w SSE).
- Proeksportowe ukierunkowanie przemysłu, szeroki import surowców.
Główne problemy funkcjonowania Specjalnych Stref Ekonomicznych
Główne problemy funkcjonowania Specjalnych Stref Ekonomicznych to:
- Zdecydowana większość inwestycji zagranicznych tj. ok. 80% ich łącznej wartości, ulokowanych w Specjalnych Strefach Ekonomicznych, to inwestycje z Hongkongu. Inwestycje korporacji ponadnarodowych zdolnych do uruchomienia potężnych zakładów produkcyjnych wyposażonych w najnowsze technologie jak dotychczas kierowane są do innych regionów Chin. Właśnie z tym faktem związana jest mniejsza, niż średnio w skali całych Chin, wielkość inwestycji zagranicznych w jedno przedsiębiorstwo.
- Stosunkowo niski poziom wdrażanych w te przedsiębiorstwa technologii zagranicznych, niskie kwalifikacje chińskiej siły roboczej i oraz niewystarczająca ilość specjalistów,
- Wzrost kosztów dzierżawy ziemi i najmu siły roboczej, wpływające negatywnie na tempo napływu inwestycji zagranicznych (uruchomienie i utrzymanie przedsiębiorstwa JV w Specjalnej Strefie Ekonomicznej kosztuje średnio 5 razy drożej niż w innych, wewnętrznych regionach ChRL),
- Biurokratyczne przeszkody i utrudnienia w toku organizacji przedsiębiorstwa JV,
- Deficyt surowców i energii elektrycznej,
- Bark ujednoliconej ustawy o działalności Specjalnych Stref Ekonomicznych,
- Nadużycia ze strony inwestorów: chińskie organizacje zaniżają wartość majątku i mienia państwowego, przekazywanego nowo powstającym przedsiębiorstwom JV, a inwestorzy zagraniczni do 90% wartości inwestycji wnoszą w postaci wyposażenia (zazwyczaj przestarzałego, z odzysku lub o niskiej jakości) po znacznie zawyżonych cenach; kwitnie wyzysk siły roboczej w przedsiębiorstwach JV, a ponad 60% tych przedsiębiorstw uchyla się od płacenia podatków,
- W ciągu ostatnich dwóch lat zaczęto odnotowywać odpływ kapitału ze Specjalnych Stref Ekonomicznych do innych regionów Chińskiej Republiki Ludowej. Władze SSE nają nadzieję na zahamowanie w najbliższej przyszłości tego procesu tworząc bardziej przyjazny klimat inwestycyjny poprzez rozszerzenie zakresu regulacji rynkowych, rozwoju infrastruktury itp.
Perspektywy rozwoju Specjalnych Stref Ekonomicznych
Specyficzny status jaki posiadają Specjalne Strefy Ekonomiczne Chińskiej Republiki Ludowej dał możliwość tym strefom osiągnięcia znaczących sukcesów na tle wewnętrznych regionów Chin. W strefach tych znacznie szybciej niż w wewnętrznych regionach Chin rośnie zatrudnienie, poziom życia oraz kwalifikacje urzędników i robotników. Można stwierdzić, że strefy stały się swojego rodzaju unikalną szkołą współczesnego zarządzania gospodarką.
W latach 80-tych działalność Specjalnych Stref Ekonomicznych dała możliwość Chińskiej Republice Ludowej pozostania przy gospodarce planowej, zdobycia nowych doświadczeń w dziedzinie współpracy z rynkiem światowym, ich działalność stymulowała również przebudowę organizacji handlu zagranicznego kraju oraz reformę systemu gospodarczego. Obecnie, wg opinii wielu działaczy gospodarczych, naukowców i ekonomistów ChRL, Specjalne Strefy Ekonomiczne w znaczny stopniu utraciły swoją wiodącą pozycję w systemie gospodarki, natomiast praktyka i metody działania zdecydowanie wymagają gruntownego „odświeżenia”.
Przyszłość SSE ostatnio stała się przedmiotem dyskusji. ChRL stała się członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO). Jednym z warunków członkostwa Chin w WTO było wprowadzenie zasady równości warunków handlowych na terytorium całych Chin co przyczyniło się do konieczności wprowadzenia korekty prawnej statusu Specjalnych Stref Ekonomicznych.
W ostatnim czasie, w zakresie udzielania ulg inwestorom zagranicznym władze chińskie coraz częściej przychylają się do przechodzenia „od zasady terytorialnej do zasady branżowej”. Szereg ekspertów chińskich krytykuje zasadę udzielenia szczególnych gospodarczych, a częściowo i politycznych, warunków temu lub innemu terytorium, rozpatrując je jako podstawę regionalnego lobbyzmu i zagrożenie dla spójności i jednolitości rynku wewnętrznego. Regiony wewnętrzne Chin także krytykują szczególny status SSE, żądając porównywalnych z nadmorskimi prowincjami ulg, co faktycznie jest nie do przyjęcia przez władze centralne.
W tych warunkach Kierownictwo Chińskiej Republiki Ludowej, podtrzymując niezmienność głównych założeń polityki państwa wobec SSE, zmuszone jest pójść na określone korekty, znoszące niektóre ulgi (na razie jedynie te, które nie dotyczą inwestorów zagranicznych). Jednakże, sprawa możliwości pogodzenia istnienia liczebnych pod względem ludności i terytorialnie dużych Specjalnych Stref Ekonomicznych z podstawowymi złożeniami gospodarki rynkowej w dalszym ciągu pozostaję na porządku dziennym.
Wykaz Specjalnych Stref Ekonomicznych
( Stref Rozwoju Technologiczno - Gospodarczego; Stref Wolnocłowych; Państwowych Stref Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii; Połączonych Gospodarczych Stref Granicznych oraz Stref Produkcji Eksportowej )
• Hainan Special Economic Zone
• Shantou Special Economic Zone
• Shenzhen Special Economic Zone
• Xiamen Special Economic Zone
• Zhuhai Special Economic Zone
Źródło: nieistniejąca strona PolandGuangzhou.com
Strefy Rozwoju Przemysłowego w Chinach
Wykaz Stref Rozwoju Przemysłowego Zaawansowanych Technologii w Chinach
• Anshan High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Baoding High-Tech Industrial Development Zone
Hebei Province
• Beijing Zhongguancun Technological Park
Beijing Municipality
• Changchun High-Tech Industrial Development Zone
Jilin Province
• Chengdu High-Tech Industrial Development Zone
Sichuan Province
• Dalian High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Foshan High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Guangzhou High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Guilin High-Tech Industrial Development Zone
Guangxi Zhuang Nationality Autonomous Region
• Huizhou Zhongkai High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Jilin High-Tech Industrial Development Zone
Jilin Province
• Kunming High-Tech Industrial Development Zone
Yunnan Province
• Mianyang High-Tech Industrial Development Zone
Sichuan Province
• Nanning High-Tech Industrial Development Zone
Guangxi Zhuang Nationality Autonomous Region
• Shenyang High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Shenzhen High-Tech Industrial Park
Guangdong Province
• Shjiazhuang High-Tech Industrial Development Zone
Hebei Province
• Urumchi High-Tech Industrial Development Zone
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Zhongshan Torch High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Zhuhai High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
Wykaz Stref Rozwoju Technologiczno – Gospodarczego
• Beijing Economic and Technological Development Zone (0)
Beijing Municipality
• Changchun Economic and Technological Development Zone (0)
Jilin Province
• Changsha Economic and Technological Development Zone (0)
Hunan Province
• Chengdu Economic and Technological Development Zone (0)
Sichuan Prowince
• Chongqing Economic and Technological Development Zone (0)
Chongqing Municipality
• Dalian Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Dayawan Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Dongshan Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Fuqing Rongqiao Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Fuzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Guangzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Guangzhou Nansha Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Guiyang Economic and Technological Development Zone (0)
Guizhou Province
• Hainan Yangpu Economic and Technological Development Zone (0)
Hainan Province
• Hangzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Harbin Economic and Technological Development Zone (0)
Heilongjiang Province
• Hefei Economic and Technological Development Zone (0)
Anhui Province
• Hohhot Economic and Technological Development Zone (0)
Inner Mongolia Autonomous Region
• Kunming Economic and Technological Development Zone (0)
Yunnan Province
• Kunshan Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Lanzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Shanxi Province
• Lhasa Economic and Technological Development Zone (0)
Tibet Autonomous Region
• Lianyungang Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Nanchang Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangxi Province
• Nanjing Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangxi Province
• Nanning Economic and Technological Development Zone (0)
Guangxi Zhuang Autonomous Region
• Nantong Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Ningbo Daxie Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Ningbo Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Qindao Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Qinhuangdao Economic and Technological Development Zone (0)
Hebei Province
• Shanghai Caohejiang Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Hongqiao Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Jinqiao Export Processing Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Minhang Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shenyang Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Shihezi Economic and Technological Development Zone (0)
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Suzhou Industrial Park (0)
Jiangsu Province
• Taiyuan Economic and Technological Development Zone (810)
Shanxi Province
• Tianjin Economic and Technological Development Zone (0)
Tianjin Municipality
• Urumchi Economic and Technological Development Zone (0)
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Weihai Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Wenzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Wuhan Economic and Technological Development Zone (0)
Hubei Province
• Wuhu Economic and Technological Development Zone (0)
Anhui Province
• Xiamen Haicang Taiwan Business People Investment Zone (0)
Fujian Province
• Xiaoshan Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Xi’an Economic and Technological Development Zone (0)
Shaanxi Province
• Xining Economic and Technological Development Zone (0)
Qinghai Province
• Yantai Beijing Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Yinchuan Economic and Technological Development Zone (0)
Ningxia Hui Autonomous Region
• Yingkou Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Zhanjiang Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Zhengzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Henan Province
Źródło: Nieistniejąca strona PolandGuangzhou.com
• Anshan High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Baoding High-Tech Industrial Development Zone
Hebei Province
• Beijing Zhongguancun Technological Park
Beijing Municipality
• Changchun High-Tech Industrial Development Zone
Jilin Province
• Chengdu High-Tech Industrial Development Zone
Sichuan Province
• Dalian High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Foshan High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Guangzhou High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Guilin High-Tech Industrial Development Zone
Guangxi Zhuang Nationality Autonomous Region
• Huizhou Zhongkai High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Jilin High-Tech Industrial Development Zone
Jilin Province
• Kunming High-Tech Industrial Development Zone
Yunnan Province
• Mianyang High-Tech Industrial Development Zone
Sichuan Province
• Nanning High-Tech Industrial Development Zone
Guangxi Zhuang Nationality Autonomous Region
• Shenyang High-Tech Industrial Development Zone
Liaoning Province
• Shenzhen High-Tech Industrial Park
Guangdong Province
• Shjiazhuang High-Tech Industrial Development Zone
Hebei Province
• Urumchi High-Tech Industrial Development Zone
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Zhongshan Torch High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
• Zhuhai High-Tech Industrial Development Zone
Guangdong Province
Wykaz Stref Rozwoju Technologiczno – Gospodarczego
• Beijing Economic and Technological Development Zone (0)
Beijing Municipality
• Changchun Economic and Technological Development Zone (0)
Jilin Province
• Changsha Economic and Technological Development Zone (0)
Hunan Province
• Chengdu Economic and Technological Development Zone (0)
Sichuan Prowince
• Chongqing Economic and Technological Development Zone (0)
Chongqing Municipality
• Dalian Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Dayawan Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Dongshan Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Fuqing Rongqiao Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Fuzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Fujian Province
• Guangzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Guangzhou Nansha Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Guiyang Economic and Technological Development Zone (0)
Guizhou Province
• Hainan Yangpu Economic and Technological Development Zone (0)
Hainan Province
• Hangzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Harbin Economic and Technological Development Zone (0)
Heilongjiang Province
• Hefei Economic and Technological Development Zone (0)
Anhui Province
• Hohhot Economic and Technological Development Zone (0)
Inner Mongolia Autonomous Region
• Kunming Economic and Technological Development Zone (0)
Yunnan Province
• Kunshan Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Lanzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Shanxi Province
• Lhasa Economic and Technological Development Zone (0)
Tibet Autonomous Region
• Lianyungang Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Nanchang Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangxi Province
• Nanjing Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangxi Province
• Nanning Economic and Technological Development Zone (0)
Guangxi Zhuang Autonomous Region
• Nantong Economic and Technological Development Zone (0)
Jiangsu Province
• Ningbo Daxie Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Ningbo Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Qindao Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Qinhuangdao Economic and Technological Development Zone (0)
Hebei Province
• Shanghai Caohejiang Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Hongqiao Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Jinqiao Export Processing Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shanghai Minhang Economic and Technological Development Zone (0)
Shanghai Municipality
• Shenyang Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Shihezi Economic and Technological Development Zone (0)
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Suzhou Industrial Park (0)
Jiangsu Province
• Taiyuan Economic and Technological Development Zone (810)
Shanxi Province
• Tianjin Economic and Technological Development Zone (0)
Tianjin Municipality
• Urumchi Economic and Technological Development Zone (0)
Xinjiang Uygur Autonomous Region
• Weihai Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Wenzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Wuhan Economic and Technological Development Zone (0)
Hubei Province
• Wuhu Economic and Technological Development Zone (0)
Anhui Province
• Xiamen Haicang Taiwan Business People Investment Zone (0)
Fujian Province
• Xiaoshan Economic and Technological Development Zone (0)
Zhejiang Province
• Xi’an Economic and Technological Development Zone (0)
Shaanxi Province
• Xining Economic and Technological Development Zone (0)
Qinghai Province
• Yantai Beijing Economic and Technological Development Zone (0)
Shandong Province
• Yinchuan Economic and Technological Development Zone (0)
Ningxia Hui Autonomous Region
• Yingkou Economic and Technological Development Zone (0)
Liaoning Province
• Zhanjiang Economic and Technological Development Zone (0)
Guangdong Province
• Zhengzhou Economic and Technological Development Zone (0)
Henan Province
Źródło: Nieistniejąca strona PolandGuangzhou.com
